Rozdział XV

Moja myśl to uciekamy i idziemy się świetnie bawić, ale jest jeden duży minus.. Zakaz wychodzenia. Postanowiliśmy, że będziemy grzeczne więc.. Szlag.!

-... To jakiś żart, że nie możemy iść..-mówiła Kim

-Weź mnie nawet już bardziej nie wkurzaj..

-A może..

-Nie Kim! Mamy być grzeczne, żeby jak najszybciej stąd wyjść.

-No, ale może nie dostaniemy aż takiej kary..

-Jedynie mogą was ze szkoły wywalić.-wcięła się Loren

-Już z jednej nas wywalili..-zaśmiała się Kim.

-Dobra, ale jak byśmy teraz poszły..

-Uciekły..-ponownie wcięła się prymuska

-Oj dobra. Uciekły.. i wróciły około 7 to może nie zauważą, że zniknęłyśmy.

-Emy jesteś geniuszem!-powiedziała Kim i rzuciła mi się na szyje

-A jeśli was przyłapią mamy przechlapane wszystkie!

-No i? Myślisz, że zadając się z nami będziesz wzorowym uczniem?

-Staram się o stypendium..

-Przykro..

-KIM! Loren nie martw się bierzemy wszystko na siebie, idziesz z nami?

-Pogięło was już całkowicie, jesteście nienormalne..

-Patrz Loren, mieszkamy tu niecały jeden dzień, a już o nas wszystko wiesz.-powiedziała Kim.. coś czuję, że ona długo nie wytrzyma być miła.. Chociaż, ja nie lepsza..

-Cisza siostry. Loren jakby co ty nic nie wiesz, spałaś jak zwiałyśmy, a ty Kim szykuj się.

-Obiecuję wam, że jeśli będą z tego problemy to nie wiem co wam zrobię..

-Nie siej paniki siostra, zdobędę dla ciebie autografy chłopaków.

-Kim! Idziesz na imprezę, a nie na spotkanie z nimi..

-Ale..

-NIE! Masz zachowywać się normalnie.

-A jak ja się zachowuje?

-Nie skomentuję tego. Szykuj się.

-Okej..

**2h później.

-Emy ty jesteś nienormalnie?

-To tylko pierwsze piętro, wcale nie jest wysoko...-mówiłam, nasz plan był taki, że uciekamy oknem, tylko problem był taki że mieszkamy na pierwszy piętrze..

-Nie no rzeczywiście, wcale nie mam szpilek i wcale nie zabijemy się.. a później jak wrócimy?

-Ty no ja wymyśliłam wyjście stąd, ty wymyśl powrót.

-A nie możemy jakoś chwilę przed rozpoczęciem lekcji wrócić, wtedy niby będzie, że poszłyśmy się przejść..

-No i widzisz, jak pomyślisz masz dobre pomysły.

-Się wie. Ale serio.. ja nie skaczę. Za to ty możesz skoczyć, a potem mnie złapiesz.

-A czy ja wyglądam jak jakiś bohater?

-Jakbyś ubrała koszulkę supermena to jest duże podobieństwo

-Dobrze, że staram się być miła.

-Pomogę wam..- wstała z łóżka Loren..-chodźcie.

-Gdzie?

-Woźnym jest mój dobry znajomy, pogadam z nim, więc może was wypuści, a potem wpuści.

-Loren złamie przepisy..-powiedziałam żartem

-Trudno.. ale mam was już dosyć.-zaśmiała się- To chodźcie. 

-Dziękujemy-powiedziała Kim, a my spojrzałyśmy na nią ze zdziwieniem- No co? Potrafię być miła, jeszcze nie raz się zdziwicie.

-I tak jesteście szurnięte. Pierwszy dzień, a wy już uciekacie. Nie chce wiedzieć co wy wymyślicie za kilka miesięcy..

-Za kilka miesięcy nas tu nie będzie kochana. A teraz chodźmy, bo taksówka czeka..

*1,5h później

Byliśmy już pod ich domem, a raczej willą. Aż ciężko pomyśleć, że ja Emy, polska dziewczyna ma takich znajomych. Przecież to marzenie milionów nastolatek, a ja nawet o takich czymś nie marzyłam. Wręcz przeciwnie, jako za zespołem za nimi nie przepadam, ale jeśli nie gadają o koncertach, wywiadach i takich tam to są naprawdę świetni. 

-Emy jak wyglądam?!-pytała zdenerwowana Kim, mimo że w taksówce zapytała milion razy..Miała na sobie to ;

A ja bardziej na luzie..:

Wiem, słabo na imprezę, ale jakoś nawet nie miałam ochoty stroić się. Do tego mieliśmy strasznie mało czasu na ogarnięcie się..

-Ty Emy, ale nie obraź się.. ale mogłaś się bardziej wystroić.

-Wystarczy, że ty wyglądasz świetnie.

-No tak.. Liam nie patrzy na to co masz na sobie-i po tych słowach dostała z łokcia-AŁŁŁ..

-Następny razem będzie mocniej, mnie i Liama nie ma i nie będzie. Wbij sobie do tego łba. I skończ już tak gadać. Powtórzę ci po raz setny.. zachowuj się. Czyli, nie piszcz, nie drzyj się i...

-Tak tak wiem.. nie zachowuj się jak typowa fanka.. ale wiesz jak ciężko?!

-A wiesz jak ciężko jest z tobą wytrzymać?

-Problem.

-To masz ty problem, że patrzą na ciebie jak na wariatkę!

-Bolało!

-Uwierz, że mnie też. 

Kiedy tylko doszliśmy do drzwi Kim zaczęła prawie skakać z radości.. 

-Proszę cię...

-Dobra.. pukać?

-Nie wiesz? Postójmy tak..

-Luzik, Emy..-powiedziała i zapukała i zaraz otworzył blondasek...

-Emy?!-mówił mega zdziwiony Niall

-Nie kurcze wiesz.. objawienie dostałeś..

-Wiesz że mi się śniłaś ostatnio?

-Pewnie to był dla ciebie koszmar.

-Ojj i to jaki! Zabiłaś mnie tam.!

-To był proroczy sen.-zaśmiałam się, oczywiście żartowałam..-A teraz dawaj mi tu lokowatego.

-Harry! Terrorystka przyszła!-wrzasnął, a już za chwilę przy drzwiach stał Harry

-OO Emy! Wiedziałem że przyjdziesz-powiedział i przywitał mnie buziakiem w policzek- a ty jesteś..?-skierował pytanie do Kim.

-eeee...

-To jest Kim..moja przyjaciółka, a przy okazji wasza fanka..

-Cześć, miło mi cię poznać-powiedział i ją przytulił i ona prawie co nie zemdlała..-Dobra chodźcie do domu, impreza już trwa.

-Widziałaś!! Harry mnie przytulił.!!

-Nie ślepa jestem.. Ogar.. Głęboki wdech i wydech. Już?

-Takk.

Staliśmy z Kim między wejściem do salony, a przedpokojem. Cały pokój był zapełniony ludźmi.. Każdy odstrojony, tylko ja taki wieśniak.. Nie pasowałam tu. Kim miała rację, żeby ubrała się jakoś.. Mam teraz za swoje. Szukałam wzrokiem Liama i nie wiem nawet kiedy ktoś od tyłu mnie zaatakował i zasłonił mi oczy..

-Zgdanij kto to?-powiedział ktoś dziwnym głosem.. 

-Harry kretynie uszkodzę cię..-powiedziałam i zdjęłam ręce z oczu i odwróciłam się do Harrego.. Tylko, że to nie był Harry, a Liam..

-No ładnie mnie witasz.

-Przepraszam, myślałam, że to lokowaty.

-To widać, że strasznie się uwielbiacie.

-Noo i to jak. Wiesz jak ja za nim tęskniłam?

-Wyobrażam to sobie. A jeszcze jedno. Mogę cię o coś prosić?

-Zależy jeszcze o co?

-Niall..

-A.. dobra, będę miła dla niego.

-Dzięki.

-Czekaj.. gdzie jest Kim?!

-Poszła gdzieś z Niallem.

-Ona to by wolała z Harrym, ale dobra.. Chociaż, może powiedź mu, że ona jest gorsza ode mnie..

-Skrzywdzi idola?

-Nie zdziwiłabym się.-powiedziałam z uśmiechem, a on przerażoną minę..- żartuję, ale nie wiem co Kim wpadnie do głowy.

-Idziemy się czegoś napić?

-Jedynie soku, wiesz mam jutro zajęcia, muszę być w stanie.

-To idziemy na sok.

*2h później

-Chyba tu trochę nie pasuję..-powiedziałam Liamowi, bo każdy kto koło nas przechodził gapił się na mnie jak na wieśniaka..

-Przestań, wyglądasz świetnie.

-Jasne, spodnie, trampki.. a inni szpilki, sukienki i wgl..

-Mi bardziej się podobają takie dziewczyny jak ty, niż takie odpicowane.-powiedział i automatycznie się zawstydził..

-Niezły tekst na bajere-zachichotałam-ale nie, miło mi. Ale i tak nie zmienia faktu, że źle się czuję.

-Za to twoja przyjaciółka bawi się wyśmienicie-po tych słowach spojrzałam na Kim, która już miała dobrze wypite...-chyba ona nie wstanie jutro na zajęcia..

-Weź nic nie mów. Nawet jak bym miała ją nieść to ona pójdzie na te lekcje! Czekaj chwilę..-powiedziałam i wstałam do Kim..- Dziewczyno, co ty odwalasz, jutro szkoła

-Ale o co ci chodzi, dobrze się bawię, ty z resztą też. Wszyscy tu o was plotkują.

-Starczy ci już picia-powiedziałam i zabrałam jej drinka.

-O nie, ja dopiero zaczynam imprezę. Wiesz, że Niall powiedział, że jestem słodka? Ja słodka, czaisz?

-Czaje, a ty się ogarnij! Koniec picia, proszę cię.

-Dobra, wypiję do końca i już nic.

-Mam nadzieję, a teraz wracaj do reszty.

-A ty do tego seksownego mężczyzny.

-Weź idź lepiej bo ci strzelę-powiedziałam ze śmiechem..Ale muszę przyznać, że Liam jest strasznie przystojny.. 

-I co? Ogarnia?-zapytał Liam, kiedy do niego wróciłam

-No nie do końca, ale jest dobrze. 

-Szkoda, że mieszkacie teraz taki kawał..

-No trudno, ale mamy plan jak wyjść, więc trzymaj kciuki za nas.

-Trzymam i wierzę w Ciebie.. w was oczywiście...

-Serio wierzysz, że uda mi się. Znasz mnie. Wiesz, jaka jestem..

-Wierzę i reszta chłopaków też.

-Szczególnie Niall.

-No, a nie? Śnisz mu się, to znak

-Szkoda tylko, że jako postać z horroru..

-Ale mi za to śnisz się tak pozytywnie... ups..

Moja teraz mina....

**2h później

Uznaliśmy że tego Liam nie palnął i rozmawialiśmy dalej do momentu kiedy podbiegł do mnie Louis..

-Emy.. ta twoja znajoma jest lekko w stanie nieprzytomnym...

-Co?! Co wyście jej zrobiły debile?!

-My nic.. upiła się troszkę?!-powiedział i wybiegliśmy na zewnątrz, tak jakby do ogródka..nawet mieli basen..

-Kim, Kim..-mówiłam lekko klepiąc ją w twarz, ale ona kompletnie była nie przytomna.. cudownie..!

-Macie problem?-zapytał Liam..

-Nie no coś ty, wcale ona nie ma być jutro na zajęciach, wcale nie powinnyśmy być w swoich łóżkach.. Przecież musimy wrócić..

-Odwiozę was..

-Dzięki, ale i tak ona jutro nie wstanie.. Loren nas zabije..

-Loren..

-Ta psychiczna fanka.. 

-Aaa.. mój boziu, współczuję.

-Dzięki.. AAAAAAAAA-krzyknęłam, bo Harry wziął mnie na ręce i wrzucił mnie do wody..

-Przepraszam, ale nie mogłem się oprzeć!!-zaczął śmiać się Harry..

-KRETYNIE MAM TELEFON W KIESZENI!!!-wrzasnęłam, taka wściekłą to już dawno nie byłam.. mój telefon...

*HARRY

-KRETYNIE MAM TELEFON W KIESZENI!!!-krzyknęła

-O kur.. masz przechlapane-powiedział Niall

-Przechlapane?! Ona mnie zabije...

-To ja idę zadzwonić do twojej mamy, coś jej przekazać?-zażartował Louis

-Że ją kocham.. Zbliżą się moja śmierć-powiedziałem kiedy Emy wyszła z wody. Nie wyglądała szczęśliwi..

-HARRY!-krzyknęła i zaczęła powoli kierować się ku mnie.. Wszyscy zeszli jej z drogi..

--------------------------

Podoba się? To się cieszę ;) Następny przewiduję również za tydzień. Będzie trochę się działo haha. 

Czytasz? Skomentuj jak możesz . xx